Zo als gezegd hebben wij onszelf een zeer verdiende rustdag gegund bij het zwembad. Heerlijk was dat. Wat gaan we verder doen? Echt cultuursnuiven is er niet. Ja er zijn wel een paar museums maar dat is toch van een iets ander niveau dat bij ons in Europa.

Er blijkt een café te zijn die ook katten heeft rondlopen, blijkbaar om de Indonesiërs te leren omgaan met huisdieren, tenminste dat denken wij. Weet je wat, dan lopen wij dat toch even naar toe!! Even bij ons vandaan langs het paleis van de sultan dan even langs de winkelstraat Malioboro, langs de universiteit en dan ben je er (niet).

6x gevraagd, niemand had er ooit van gehoord. Vervolgens een uur geschuild voor de regen bij een kleermaker. Wij lieten hem het adres zien en een kaartje van de stad. Hij had zelfs geen iedere waar hij zelf was????. Vervolgens werd het eindelijk weer droog, maar na een paar minuten begon het alweer te hozen. Dan maar een taxi in en terug naar het hotel, de rit duurde ruim 20 minuten en wij waren 3,50 euro armer en wij hadden uiteindelijk ruim 7 km gelopen.

De volgende dag vol goede moed weer geprobeerd naar het cafeetje te gaan. Maar nu niet met de benenwagen maar met de bus. Da's makkelijk dachten wij, niet dus. Nadat de bus de stad uit reed zijn wij maar uitgestapt en aan de overkant van de weg de bus weer terug genomen. Maar........ uiteindelijk was het gelukt, het café was gevonden. En wat vonden wij ervan??? Het was niets bijzonders en het stonk daar.

De laatste dag in Yogya zijn wij naar het paleis van de sultan geweest. Er naar toe zijn wij met de becak gegaan, oftewel een riksja. Ik had er wel even een probleem mee, iemand die zich een slag in de rondte fiets voor ons, maar ja aan de andere kant is dat wel zijn broodwinning.

Van te voren hadden wij tegen elkaar gezegd dat wij geen gids in het paleis wilden, wij zouden zelf wel een rondje lopen. We hadden onze tickets nog niet betaald of er werd gevraagd waar wij vandaan kwamen en daarna voordat wij met onze ogen konden knipperen werd er al een gids geroepen die Nederlands sprak. Nou ja, dan maar wel met gids.

De volgende dag werden wij om 8.30 uur opgehaald om via de Prambanan tempel en de suikerfabriek naar Sukuh te gaan. De Prambanan tempel is echt prachtig, dit is een hindoeïstische tempel en wij vonden dit indrukwekkender dan de Borobudur. En toen de suikerfabriek, nou die lag stil. De productie wordt pas op 11 juni weer hervat, hebben wij weer ????.

De Sukuh cottages lag prachtig in de bergen met een schitterend uitzicht over het dal, tenminste als het niet bewolkt zou zijn. Hier maakte wij iets bijzonders mee, namelijk andere Europese toeristen! Er waren nog 2 stellen uit Nederland en 1 stel uit België.

De volgende morgen na het ontbijt als eerste op naar de Sukuh tempel, ook bekend als de erotische tempel. Daarvan wandelend naar een waterval, daar zou onze chauffeur op ons staan te wachten. Bij aanvang van de wandeling had hij gelukkig de naam van de waterval opgeschreven, wij konden dan aan de locals vragen hoe wij moesten lopen. En dat was regelmatig nodig met al die weggetjes daar. De wandeling duurt gemiddeld 2 tot 3 uur, wij hebben echt rustig aan gelopen, maar waren binnen 1 uur en 3 kwartier bij de auto.

Nu hebben wij wel weer een dingetje geleerd, als je op een weggetje loopt die minstens zo steil is als de Kuitenberg in Limburg, moet je niet jouw flesje water uit je handen laten vallen want die gaat heel hard naar beneden rollen en dan mag je dat heuveltje opnieuw doen en zo kom je wel aan je hoogtemeters.

Via een bergpas zijn wij nu belandt in Sanganan, vanaf ons terras kijken wij uit op een prachtig meer. Morgenochtend gaan naar richting de Bromo vulkaan.