Nou als je dat binnenkort van plan bent, dan moet je een weekendje Jakarta boeken Als je al niet door de gore stad een buikinfectie hebt opgelopen dan is dat al een raadsel en daar kunnen wij helaas over meepraten. Wij zaten in de oude houthaven van Batavia waar van vroeger de Dutchies de scepter zwaaiden. Nu is het een grote sloppenwijk waar je echte armoede ziet.

Maar even terugkomend over die levensverzekering en je bent levensmoe, probeer hier maar eens een weg over te steken vergelijkbaar met, ja wat eigenlijk want, het is niet te beschrijven hoe het verkeer hier is. Er zijn hele grote contrasten want, je ziet hele mooie dure auto's rond rijden maar daar naast gewoon een karretje met houten wielen en zijn hele inboedel erop. Stoplichten hebben ze en ze werken ook maar, niemand houdt zich er aan en gaat gewoon zijn eigen weg. Maar we hebben de tactiek door, je lift mee schuin achter het karretje van die oude man en hoopt zo aan de overkant van de weg te komen nadat, er natuurlijk wel heel veel getoeterd is wat je in hemelsnaam aan het doen bent. Een attractie op zich en nog spannender dan de Efteling.

Na deze stad mee gemaakt te hebben op naar het echte Indonesië en wel op naar Bogor waar we met onze privé chauffeur naar toe zijn gegaan. Via de botanische tuinen van Bogor op naar onze guest house. Een schitterende plek met daarbij behorende kampong. Hier een rondleiding over gehad met uitleg hoe het systeem werkt. Iedereen heeft zijn eigen handel en ze recyclen bijna alles. En we vielen met onze neus in de boter want, er kwam een hele Indonesische familie op bezoek. Oma werd 87 en we moesten er aan geloven dus je gelooft het niet voetjes van de vloer. Ja er is bewijs want het staat op de foto.

Vervolgens op pad naar de thee plantages en dat viel qua accommodatie een beetje veel tegen. We kwamen op een resort terecht waar vroeger ook Kunta Kinte leefde maar dan in Amerika. Maar sinds die tijd ook echt niks meer aan gedaan was. Ach ja dat hoort erbij.

Maar ons doel was een trekking te doen door de thee velden en dan richting de vulkaan die voor het laatst in werking was in 2002. Slapen naast de krater op een hoogte van 2200 meter in een tentje op een matje. We hadden een geweldige gids die heel veel van de omgeving wist. Je voelde je een beetje zoals in de film Killing Fields want, wat een andere wereld hier.

Maar nu komt het: slapen in een tentje met Karin op een hoogte van 2200 meter bij een temperatuur van 10 graden en op een matje is al een crime maar volgens Hans liet Karin steeds windjes die roken naar verrotte eieren en ze ontkende ook nog!! Na een zware lange koude nacht kwamen we er achter dat het niet Karin was maar de zwavel dampen van uit de krater want die pruttelt nog volop.

Na afloop nog even bij Dedy's (onze gids) familie thuis geweest voor een kopje thee en veel lekkers daarbij. Wat leven wij toch luxe in Nederland! Vervolgens met iets wat een bus genoemd wordt op naar Bandung, dat was 3 uur rijden maar waarschijnlijk zou een andere chauffeur er langer over doen. Onze chauffeur scheurde er rustig op los en haalde zo wel links als rechts in. Maar uiteindelijk zetten hij ons levend af bij het busstation van Bandung.

p.s. Als jullie de foto's missen, dat klopt. We hebben een iPad mee en nu blijkt het dat je met een iPad slechts foto voor foto kunt plaatsen. Op zich geen probleem behalve dat wij uren bezig zijn met uploaden van foto's en dat iedereen op de mailinglijst bij elke foto een mailtje krijgt. Niet ideaal dus. Na afloop gaan wij weer een boek maken met onze verhalen en foto's, die laten wij jullie dan graag zien.